اثر القاء هیجان بر تغییرپذیری ضربان قلب؛ ارزیابی نقش تعدیل کننده ریسک فاکتور

پژوهش حاضر با هدف تبیین تاثیر القاء هیجان بر تغییرپذیری ضربان قلب (HRV) طراحی شد. مطالعه حاضر از نوع شبه تجربی است. جامعه مورد پژوهش شامل زنان و مردان ایرانی در دامنه سنی 20 تا 40 سال است. پس از مصاحبه اولیه تعداد 92 نفر به صورت نمونه ­گیری هدفمند گزینش شدند. طرح آزمایشی شامل چهار مرحله ثبت تغییرپذیری ضربان قلب بوده است که به ­ترتیب شامل خط پایه، القاء هیجان غم، القاء هیجان خشم و مرحله پیگیری یا بازگشت به خط پایه بوده است. ابزار پژوهش شامل دستگاه ثبت تغییرپذیری ضربان قلب، فیلم­ های برانگیزاننده هیجان و چک لیست ریسک فاکتورهای ابتلا به بیماری قلبی-عروقی بوده است. به ­منظور تحلیل آماری از تحلیل واریانس چندمتغیری اندازه ­گیری مکرر (طرح دو بین-یک درون) استفاده شد. مطابق با نتایج تحلیل واریانس چندمتغیری اثر بین آزمودنی، میان زنان و مردان در HR تفاوت معناداری وجود داشت، اما بین دو گروه با ریسک بالا و پایین و اثر متقابل جنسیت و ریسک اثر معناداری پیدا نشد. ریسک فاکتورهای زیستی و محیطی در سنین کمتر از 40 سال بر تغییر پذیری ضربان قلب تاثیرگذار نیستند.